Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Ο Σταύρος, ο Νώντας και οι “άγιοι των Εξαρχείων”

Είναι ίσως λίγο κουραστικό να ασχολείται κανείς με τέτοια θέματα γιατί είναι πολύ πιθανόν να πέσει σε βαρετές επαναλήψεις. Το θέμα όμως αυτή την φορά δεν είναι ούτε κάποιος τραμπουκισμός ούτε κάποιο καπέλωμα. Το θέμα αυτήν την φορά δεν αφορά άλλο ένα άτυχο θύμα που έκανε την γκάφα να συνεργαστεί με την Α.Κ.. Το θέμα αφορά τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και αυτόνομο χώρο συνολικά.

Υπάρχουν δυο σημεία. Το ένα είναι η πρόσφατη συνέντευξη του αρχηγού του Nosotros όπως περίπου τον περιέγραψε ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης ή ενός πρώην μικροκομπιναδόρου όπως τον περιγράφει ο πρώην σύντροφος του Γ.Μ.Λαϊκιστής στα ιντυμίντια. Το δεύτερο είναι η τηλεοπτική διαφήμιση του εν λόγω στεκιού στην εκπομπή του ίδιου δημοσιογράφου. Διαφήμιση που έγινε στο ίδιο πακέτο με το σουβλατζίδικο Κάβουρας “μια πόρτα απ το στέκι…“.

Το θέμα της συνέντευξης είναι λίγο πιο ενδιαφέρον και πολύπλοκο αφού διαβάζουμε τον εκπρόσωπο μιας ομάδας που είναι πνιγμένη απ τα δεσμά της ιδεολογίας να αμφισβητεί την ιδεολογία με ύφος που ο Κολόμβος είχε όταν ανακάλυπτε την Αμερική! Ακόμα πιο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο το κάνει. Το να είσαι ας πούμε αναρχικός και παράλληλα να είσαι καθηγητής πανεπιστημίου, μικροαφεντικό ή να συναγελάζεσαι με βουλευτές του Συνασπισμού είναι αντιφατικό μόνο αν είσαι ιδεολόγος! Τρικυμία εν κρανίο…

Το δεύτερο θέμα είναι αυτό της εκπομπής “πρωταγωνιστές”. Το θέμα φυσικά δεν είναι για το αν το επίσημο θέαμα προσπαθεί να καπηλευτεί το υπόγειο θέαμα της ροκ σκηνής της δεκαετίας του 80’. Όσο και αν συγκινούμαστε με τα τραγούδια του Άσημου, του Σιδηρόπουλου και της Γώγου δεν παύουν να είναι καλλιτέχνες και ως τέτοιοι να μην αξίζουν καμιά προσπάθεια για την διάσωση της υστεροφημίας τους από τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Πόσο μάλλον δεν αξίζουν καμιά αγιοποίηση από έναν χώρο που πρέπει να απαξιώνει τέτοιες λογικές. Οπότε το πια στάση κρατάει ένα αναρχικό στέκι απέναντι τους είναι αδιάφορο.

Το θέμα είναι πως τα μέλη από ένα αναρχικό στέκι καταδέχεται να ποζάρουν μαζί με τον Καφετζόπουλο και κάποιους ακόμα αστούς καλλιτέχνες και διανοούμενους προκειμένου να “ανοιχτούν” στην κοινωνία. Πως δηλαδή αυτοί οι απαλλαγμένοι απ την ιδεολογία αναρχικοί θεωρούν πως το θέαμα και οι ιερείς του μπορούν έστω και δυνητικά να έχουν καλές προθέσεις απέναντι τους . Το θέμα επίσης είναι το πώς καταδέχονται ο αγώνας τους (ο όποιος τέλος πάντων αγώνας τους) να διαφημίζεται μαζί με τράπεζες, πολυεθνικές, κρατικούς φορείς, απορρυπαντικά, σουβλατζίδικα και καθαριστικά τουαλέτας.

Αυτά όμως είναι ακαδημαϊκά ερωτήματα που μάλλον δεν τους απασχολούν αφού η ιστορία έχει δείξει ότι τον αγώνα προς την κομμουνιστική κοινωνία την βλέπουν ως συμπληρωματικό στοιχείο της (ψευτό)κουλτουριάρικης ταυτότητας τους. Ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να γίνουν ως αναρχικοί δεκτοί απ την αστική κοινωνία και όχι να καταστρέψουν την αστική κοινωνία. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να απαντήσουν σ αυτά τα ερωτήματα. Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να τους ξαναεπιτραπεί να καπελώνουν και να διασύρουν έναν ολόκληρο χώρο προκειμένου να μαζέψουν πελάτες για το μαγαζάκι που βρίσκεται μια πόρτα απ τον Κάβουρα…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

για επικοινωνία:

exnegativo@gmail.com