Σχετικά με το γκέι ζήτημα

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια μεταστροφή ή καλύτερα μια διασκευή μέρους του άρθρου του Κ. Μαρξ "Το Εβραϊκό Ζήτημα". Ουσιαστικά έχουν αντικατασταθεί οι όροι εβραίος και χριστιανός, από τους όρους γκέι και στρέιτ. Κάποιες ακόμα αλλαγές έγιναν μόνο για την ομαλότερη προσαρμογή χωρίς να αλλοιώσουν την αναλογία... Τέλος, το κείμενο αυτό φιλοδοξεί να είναι μια συμβολή σε συζητήσεις που έχουν ανοίξει σχετικά με τους γκέι γάμους.)

Οι γκέι ζητάνε χειραφέτηση. Κανένας όμως στην αστική δημοκρατία δεν είναι χειραφετημένος. Ούτε και οι στρέιτ φυσικά είναι ελεύθεροι. Ζητάνε μια δική τους ξεχωριστή γκέι απελευθέρωση αντί να προσπαθούν για την γενική απελευθέρωση όλων των ανθρώπων.

Την ιδιαίτερη μορφή καταπίεσης που ζουν πρέπει να την βλέπουν όχι σαν εξαίρεση του κανόνα αλλά σαν επιβεβαίωση του.

Αν οι γκέι ζητούν την εξίσωση τους με τους στρέιτ εντός των πλαισίων του κράτους σημαίνει ότι αναγνωρίζουν το κράτος άρα και το καθεστώς γενικής δουλείας. Γιατί λοιπόν τότε δεν μένουν ευχαριστημένοι με τον δικό τους ζυγό αφού πρόθυμα δέχονται τον γενικό; Γιατί θα πρέπει ο στρέιτ να ενδιαφερθεί για την απελευθέρωση του γκέι αφού ο γκέι δεν ενδιαφέρεται για την απελευθέρωση των ανθρώπων συνολικά;

Το κράτος δεν μπορεί να αναγνωρίζει παρά προνόμια. Μέσα σε αυτό το κράτος ο γκέι μπορεί να διεκδικήσει το προνόμιο να είναι γκέι. Το κράτος δεν μπορεί να συμπεριφερθεί στον γκέι παρά σαν κράτος, δηλαδή να του παραχωρήσει ως προνόμιο το δικαίωμα να απομονώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία και συγχρόνως να υποβάλλεται στην καταπίεση των υπόλοιπων ξεχωριστών σφαιρών. Ο γκέι νοιώθει αυτήν την καταπίεση τόσο πιο έντονα όσο περισσότερο βρίσκεται σε αντίθεση με την κρατούσα σεξουαλικότητα.

Αλλά και ο ίδιος ο γκέι δεν μπορεί να φερθεί προς το κράτος παρά ως γκέι. Θεωρεί δικαίωμα του να ξεχωρίζει τον εαυτό του από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Βλέπει τον εαυτό του ως μέλος της γκέι κοινότητας και την γκέι κοινότητα ως ξεχωριστή κοινότητα.

Πως μπορεί λοιπόν να λυθεί το ζήτημα των γκέι; Η θέση ενός προβλήματος περιέχει την λύση του. Το να ασκείς κριτική σε ένα τέτοιο ζήτημα είναι σαν να δίνεις σε αυτό μια απάντηση.

Η πιο άκαμπτη μορφή αντίθεσης μεταξύ γκέι και στρέιτ είναι η αντίθεση των σεξουαλικών προτιμήσεων. Πως λύνει λοιπόν κανείς μια αντίφαση; Καθιστώντας την αδύνατη. Και ο μόνος τρόπος να καταστήσει κανείς αδύνατη μια αντίφαση σεξουαλικών προτιμήσεων δεν είναι κάνοντας την σημαία αλλά καταργώντας την έννοια των σεξουαλικών προτιμήσεων ή περιορίζοντας σε ένα επίπεδο μη οριακό. Σε ένα επίπεδο που δεν θα μπορεί να γίνει κανένας κοινωνικός διαχωρισμός με βάση αυτήν την προτίμηση όπως ακριβώς δεν γίνεται με οποιαδήποτε σεξουαλική ιδιαίτερη προτίμηση.